"Biurokracja ma więc silną motywację (pokusę), żeby się demoralizować". 

Biurokracja (pasożytnictwo, życie kosztem innych), ma, po pierwsze, nie tyle pokusę do demoralizacji, ile silną pokusę, by się rozrastać. Najpierw rozrost, potem demoralizacja.

Jej rozrost powoduje osłabienie wykorzystywanego organizmu. Oczywiście w interesie biurokracji jest, by ten stan rzeczy jak najdłużej pozostał nieujawniony, a sam organizm utrzymywany był w przekonaniu, że z nim wszystko w najlepszym porządku.

A teraz pozwolę sobie na pewne, dla wielu nieuprawnioną, podmiankę: w miejsce biurokracji podstawmy kapitalizm (taki jaki my, Polacy, znamy po 89 r., czyli totalną nierównowagę sił między zachodnimi nadwyżkami kapitałowymi a polskim głodem na kasę). Wbrew pozorom nie są to odległe pojęcia: epitetem najlepiej charakteryzującym biurokrację jest etatyzm, natomiast epitetem oddającym istotę kapitalizmu jest roszczeniowość polegająca na tym, że drapieżny kapitalista zrobi wszystko, każde świństwo, by jego standard życia nie obniżył się. To jest idealny wyróżnik drapieżnego kapitalisty od człowieka - człowiek dopasowuje swój standard życia do tego, co mu świat oferuje. Kapitalista dopasowuje świat do swoich oczekiwań i stąd patologie.

W zeszłą sobotę byłem świadkiem takiej oto sytuacji idealnie oddającej istotę rzeczy polskiej rzeczywistości postokrągłostołowej: rządy franczyzy nad humanizmem, czyli odgórnie zdefiniowany rytm kontra młodzież zmuszona pracować za 1500 w warunkach, które powinny być opłacane co najmniej dwa razy tak. 

W jednym z McDonaldów tłok ludzi (weekend, ładna pogoda), mnóstwo zamówień. I monitor pokazywał, że do odbioru jest zamówienie np. nr 74, a załoga nie nadążała i była gotowa dopiero z zamówieniem o 10 numerów wstecz (65 bodajże), realnie miała ok. 10 minut spóźnienia w stosunku do wskazań monitora (które i tak wskazywało, że długo trzeba czekać). W każdym razie załoga robiła głupią minę do złej gry twierdząc, że komputer się im zepsuł (wskutek tego na zamówienie czekało się ok. 45 minut, było ok. 55 osób czekających w momencie zapłaty). Być może się mylę, ale świadczy to o tym, że praca w McDonaldzie odbywa się na zasadzie myszy wsadzonej w kołowrotek: biegnij, bo jak nie biegniesz, to zginiesz, a rytm Twojej pracy wyznacza to, co zapoda komputer). Swoją drogą, ciekawy temat na reportaż. Nie muszę tłumaczyć wzburzenia klientów, wierzących w to, co pokazał monitor... Jak to? Przecież komputer pokazał, że moje zamówienie jest gotowe! (swoją drogą porażające jest, jak bardzo wierzymy elektronice...).

Degeneracja kapitalizmu polega na tym, że ilość chętnych do życia z kapitału jest zbyt duża w porównaniu z ilością chętnych do zaciągnięcia kredytudo tudzież podjęcia pracy. Skutkiem tego jest to, co dziś widzimy; b. wysokie oprocentowanie kredytu oraz ujemne odsetki za lokaty kapitałowe.

Kolejnym etapem pokracznego obecnie światowego globalnego kapitalizmu w obecnym wydaniu jest więc jego DEMORALIZACJA, by utrzymać stan posiadania. To się już zaczyna dziać.....

Tylko trzeba zrozumieć jedno: pasożytem jest każdy, kto żyje na koszt innych.

Jedynym środkiem chroniącym nas przed demoralizacją warstw uposażonych jest niezaciąganie kredytu na lichwiarskich warunkach, czyli ograniczenie wysokości zaciąganego kredytu tudzież rezygnacja z imputowanego nam rzekomo absolutnie niezbędnego minimum egzystencji materialnej.

Co to dla Polaków oznacza? Ano konieczność wylansowania tego, co piękne, a proste, tanie, funkcjonalne.... asceza zawsze w cenie.

Jednym z największych sukcesów prozachodnich manipulatorów po 1989 r. jest wmówienie nam, że KAPITAŁ=Dobro. Otóż nie. Dobro to odpowiednia zapłata za pracę. Kluczem musi być praca, a nie kapitał. Sam kapitał (zbyt wysoko oprocentowany i przez to niedostępny) jest źródłem patologii.

Kapitalizm trzeba budować od podstaw.

Dlatego praca do pewnego poziomu (na własne minimum, czyli te 500 PLN miesięcznie na członka rodziny) powinna być nieopodatkowana.

Wszystko inne zżera biurokracja.

Co się dzieje w typowej zachodniej firmie, nastawionej na szybki zysk, gdy sprzedaż, która od kilku lat znajdowała się na ustabilizowanym satysfakcjonującym dyrekcję poziomie, nagle spadnie o 10%?

Ano dyrektor od Excela świruje i nie śpi po nocach, bo mu przepadnie premia i wczasy na Seszelach. I nie szuka przyczyn, lecz redukuje stan załogi o 15%, by wykazać nadwyżki,

A co się dzieje, gdy polskiej małej rodzinnej 1- lub 2-osobowej firmie obroty spadną o 30%? Ano nic. Po prostu w danym roku nie będzie wczasów zagranicą, lecz kąpiel w chłodnym Bałtyku. I wszystkim to wyjdzie na dobre, a najbardziej polskiemu PKB.

"Nie da się pokochać nieuchronnej konieczności życia w biedzie. Widzę to na przykładzie moich dzieci. Porządają bubli rozmaitych bo inne dzieci mają, reklamują, rywalizują, dowartościowują i kompensują swoje braki gadżetami." 

Istnieje asceza i istnieje bieda. To nie są tożsame pojęcia.

Widziałem uczniów, których nie stać było na wycieczkę szkolną (jak twierdzili rodzice), a którzy codziennie kupowali czteropaka Snickersów i się objadali nimi. Plus obowiązkowa pepsi-cola w pakiecie. Oczywiście próchnica totalna.

Znałem kobietę w RFN, która odziedziczyła po rodzicach (świetnie prosperująca piekarnia w czasie II w św.) pokaźny kapitał, a żyła skromnie, jak pan Bóg przykazał. Zakupy w Aldi ("mehr brauche ich doch nicht", czyli "więcej mi przecież nie potrzeba"), wczasy zawsze raz w roku w tym samym skromnym pensjonacie nad Ostsee, do 65 r. ż. pracowała zawodowo w biurze za skromną pensję, za to fundnęła sobie pewne akcesoria zdrowotne: raz na dwa dni basen, poza tym dobrą opiekę lekarską do późnej starości i pewne ułatwienia poprawiające jakość życia: całodobową opiekunkę na starość, ale dopiero gdy miała powyżej 80 lat.

Dzieciom nie możemy zabronić tego, co kolorowe. Z tym, co świat ma do zaoferowania, na wstępie nigdy się nie wygra. Dzieci same muszą uznać, że mają przesyt. Że lans i jakość materialna to ślepa uliczka i że to do niczego nie prowadzi.

My -rodzice- sami musimy im pokazać, że są inne, ważniejsze rzeczy (spacer, czas, radość ze spotkania, prostota, uczciwość). I dzieci te "nasze" wartości przejmą z czasem jako swoje. Rąk nie ma co załamywać nad tym, że w wieku wczesnoszkolnym pożądają nutelli i śmiejżelków, a w wieku nastoletnim - smartfonów i markowych ciuchów. To akurat normalne. Wzrok pożąda tego, co kolorowe.

Oczywiście pewien odsetek zawsze będzie nieprzygotowany i przegrany dla konsumpcji i na to trudno cośkolwiek poradzić.... ale tak było zawsze.

Społeczeństwo polskie powoli zaczyna się różnicować po amerykańsku: konsumeryzm=brak troski o zdrowie=otyłość=niska świadomość ogólna. Edukacja, a w dalszym planie samorealizacja zawodowa zamiast ślepego parcia na kasę z kolei to priorytety ludzi o wyższej świadomości. Jeszcze kilkanaście lat, jeszcze trochę mieszkań na wynajem inwestorzy wybudują, a ceny najmu spadną (wciąż są horrendalne) i mało kto będzie zakłądał sobie pętlę kredytową na głowę i nikogo kasa i zarobkowanie ruszać nie będą. Atrakcyjne stanie się to, co powinno być atrakcyjne, czyli osobowość, wypoczynek, empatia międzyludzka.

Na razie jako społeczeństwo jesteśmy wciąż na etapie przyśpieszonego nadrabiania materialnych braków 40 lat komunizmu.... ale ludzie, którzy dziś mają po 20 lat (a często wyszli z dość dobrze doposażonych rodzin) często już dziś mają przesyt i na samym wstępie machają ręką na robienie pieniędzy, idąc w to, co ich interesuje.

Komunizm jako system to totalny badziew, bo nie ma żadnego przełożenia pomiędzy wysiłkiem jednostki a jej zarobkami. Komunizm premiuje miernotę: nie opłaca się wychylać i szarpać się - lepiej wychodzą ci, którzy obserwują trendy i je właściwie obstawiają.

Komunizm premiuje chorągiewki, przetrąca osobowościom kręgosłupy.

A trudno oczekiwać od jednostki wysiłku, jeśli i tak owoce jej zintensyfikowanej pracy zasilają wspólny portfel. A większość - wiadomo - chce natychmiastowej konsumpcji i jest leniwa. I to niezależnie od natury danego narodu: po prostu komunizm tego typu mechanizmy premiuje i zmusza naród do stania się takim właśnie bezwolnym, mamałygowatym. Kapitalizm natomiast nawet z leniwego narodu jest w stanie iskrę poświecenia wykrzesać.

Zdrowy kapitalizm (nie mowię tutaj o polskim bananowym kapitaliźmie ostatnich 20 lat, który jedynie nielicznym dał realną szansę dorobienia się i zdobycia niezależności, a resztę uzależnił od pracodawcy) to system, w którym, jeśli się sprężysz, coś tam sobie możesz zafundować. Po części nawet w polskich realiach (Warszawa, niektóre większe miasta).

Rozwinięty kapitalizm to system, w którym jednocześnie możesz nieco odpuścić i żyć na pewnym średnim poziomie, który nie angażuje Twoich wszystkich sił na zarobkowanie i pozwala Ci odpocząć / zająć się innymi rzeczami, a przy tym nie skazuje Ciebie na biedę. Ot, idealny system dla ludzi, którzy wiedzą, na co wydawać kasę.

Polskie dzisiejsze realia to często (zwłaszcza na prowincji) niewolnictwo etatu: albo robisz, co Ci każą, nie marudząc i nie wybrzydzając (i masz te dwa pińcet na rękę gwarantowane, ale nic poza to), albo radź sobie sam i po dwóch latach albo Ci się uda (jeśli jesteś szczęściarzem), albo zostajesz sam sobie rzucony na pożarcie wolnemu rynkowi / Urzędowi Skarbowemu / ZUS-owi (comiesięczna obowiązkowa pańszczyzna w wysokości 1150 PLN to - jak twierdzę - morderstwo na raczkującej przedsiębiorczości, za które kiedyś ktoś beknie).

Paradokalnie w polskich realiach genialnym probierzem pozwalającym odróżnić ateizm agnostyczny od antyreligijnego ateizmu jest postawa wobec tzw. "miesięcznic" Kaczyńskiego.

Agnostycy mówią: "Nie wiem, po co Kaczyński to robi, ale w demokracji ma prawo to czynić, co uważa za słuszne, więc póki nikogo nie napastuje fizycznie, niech sobie je nadal organizuje. On po prostu dąży do wyjaśnienia prawdy najlepiej, jak potrafi".

Antyteiści mówią: "Oszołom, psychopata, który na tragedii brata i bratowej chce dorwać się do władzy!!! Jaka prawda? Tu chodzi tylko o interes polityczny!" 

Cywilizacja Łacińska nie ma nic wspólnego z ateizmem wojującym (antyteizmem).

Z kolei ateizm agnostyczny jest integralnym elementem CŁ.

Myślę, że takie rozróżnienie ma istotne znaczenie.

"Następuje cicha militaryzacja instytucji państwowych, koncentracja policji. Choćby poprzez likwidację małych komisariatów i umacnianie dużych. Reorganizacja sądów i prokuratury pod kątem spodziewanych ruchawek. Wprowadzono też niepokojące zmiany w prawie, zwłaszcza dotyczące zalegalizowania użycia sił obcych imperiów na naszym terytorium i rozszerzanie okazji do ingerencji w przestrzeń prywatną obywateli np. pod pretekstem zwalczania przemocy w rodzinie i ochrony „dobra dziecka”"

Byłbym ostrożny w stwierdzeniu, że obecna polityka polskiego rządu to co najwyżej działanie dobrze opłaconego zarządcy w interesie pozostającego poza kulisami widzenia oprawcy. 

Natomiast genialna jest diagnoza genderowskiego bełkotu / konsumeryzmu i powiązanie go z biurokracją jako zrakowaciałą naroślą.

"Tylko ta religia (czytaj: biurokracja) potrafi uzasadnić i usprawiedliwić uprzedmiotowienie człowieka aż nawet do postaci surowca wykorzystywanego w produkcji przemysłowej".

Tak na prawdę nie ma żadnego ateizmu. Jest tylko satanizm z różnymi maskami. Satanizm peogramowo uprzedmiotawia cielesność człowieka żeby go przerazić i poprzez to skupic całą jego uwagę na sprawach cielesnych, doczesnych. Zapominamy wtedy, że w ogóle istnieje jakaś duchowość więc wartość naszej duszy spada do zera. Bo wartoość jest zjawiskiem subiektywnym powstającym w każdym z nas.

Agnostykami się zwą szatany :)

Czyli że co? Fundują swój światopogląd wyłącznie na autorytetach? Nie wierzę w coś takiego jak agnostycyzm. To jest kolejna intelektualnie pusta maska wydmuszka wydumana jak ateizm, mająca zakryć istotę rzeczy czyli satanizm przed oczami widza.